تاغ درختچه ای است از خانواده
Amaranthaceae که بومی کشورهای فلسطین، اردن، مصر، عراق، عربستان،ایران، امارات
متحده عربی، افغانستان ، پاکستان و چین می باشد.
این درختچه مقاومت زیادی در برابر خشکی و گرما دارد وبه علت سیستم
ریشه ای گسترده ای که دارد جهت گسترش کویر از آن استفاده می شود.
گونه‌های متعددی از جنس تاغ وجود دارد.در ایران ۳ گونه تاغ وجود دارد: سفید تاغ،زرد تاغ، سیاه تاغ
پراکنش جغرافیایی این درختچه در کشور ما به شرح زیر می باشد:
کرمان(غرب هامون جا زموریان شرق دشت لوت )سیستان وبلو چستان (اطراف
نصرت اباد حاشیه مرز افغانستان بین کوه ملک سیاه و زابل زاهدان به زابل ) سمنان(منطقه حفاظت شده توران : بین احمد آبادوزمان آباد ۲کیلومتری شمال چاه جم ۱۵کیلو متری جنوب شزق طرود چاه جم حسینیان به
جندق ) اصفهان (جندق انارک رباط خان غرب طبس ۲۰-۳۰ کیلو متری خور به بیابانک ).
این درختچه تا ۴٫۵ متر رشد
می کند ،تنه تاغ محکم و چروکیده می باشد و پوستی به رنگ خاکستری روشن دارد .
چوب این درخت با دوام و سنگین می باشد .
شاخه های سال قبل مایل به سفید می باشند و پوشیده از ترکهای حلقوی
متراکم هستند شاخه های یک ساله سبز کم رنگ نسبتا سخت شکننده به قطر ۱ تا ۲ میلی متر می باشند.
شاخه ها در گیاهان جوان، راست و در گیاهان مسن سر به زیر و افتاده
هستند.
برگها کوچک و فلس مانند هستند .
گلهای این گیاه در اردیبهشت و خرداد شکوفا می شوند و به رنگهای زرد
،سفید،صورتی هستند .
این گلها همزمان هم نر هستند و هم ماده و دانه ها در شهریور می رسند.
نگهداری از گیاه تاغ بسیار ساده می باشد:
نور: باید در آفتاب کامل قرار داشته باشد .(در سایه رشد نمی کند)
خاک: خاک شنی و لومی خوب زهکشی شده ، خاک مناسب برای رشد تاغ می باشد.
(این درختچه در خاکهای قلیایی و شور و فقیر نیز به خوبی رشد می کند.)
دما: ۱۶ درجه دمایی مناسب است (البته این درختچه
تحمل سرمای زیاد را دارد )
شرایط مرطوب برای این گیاه مناسب نمی باشد.
این درخت با آب و هوای خشک و زمینهای نسبتا” شور نواحی کویری بسیار
سازگار بوده و در خاکهای سبک و شنی و همچنین بر روی تپه های شنی بخوبی رشد و نمو می
کند.بهمین دلیل از اهمیت بسزایی در رابطه با کویر و تثبیت شنهای روان در مناطق
کویری کشور برخوردار است در خت تاغ بدلیل حفظ رطوبت خاک موجبات رشد و نمو سایر
گیاهان طبیعی را فراهم می آورد بطوری که منطقه تاغ کاری شده پس از مدتی به صورت
مرتع مشجری در می آید .
خواص این گیاه به شرح زیر می باشد:
۱- تثبیت
خاکهای شنی و بیابان زدایی.
۲-چوب این
درختچه با دوام بوده برای نجاری مورد استفاده قرار می گیرد.
۳- به عنوان
سوخت ، چوب این درختچه ارزش زیادی دارد.
تکثیر: ۱- کاشت بذر: بذر این گیاه را در بهار در
گلخانه بکارید ، وقتی به اندازه کافی رشد کردند در گلدانهای مجزا بکارید بهتر است
در طول مدت اولین زمستان در گلخانه بمانند و پس از آن به بیرون منتقل شوند.
۲- قلمه چوب
نیم رسیده در مرداد و در یک قاب ماسه ای
تاغ گیاهی مقاوم بوده و بیماری خاصی آن را تهدید نمی کند.
