گیاه «گبر» یکی از گیاهان غالب درخت و درختچه‌های نوار ساحلی خلیج فارس و دریای عمان است.
درخت «آکاسیا چتری» با نام محلی گبر یکی از گیاهان غالب و درختچه‌های نوار ساحلی خلیج فارس و دریای عمان است.
درخت آکاسیا چتری سالیانه مقدار زیادی سرشاخه و نیام تولید می‌کند که به وسیله دام‌هایی مانند بز، گاو و شتر مصرف می‌شود.
گیاه گبر یا آکاسیا چتری به صورت درختچه‌ای به ارتفاع 2 تا 7 متر وجود دارد و تاج آن در سطح بالایی معمولاً مسطح چتری و شاخه‌های جوان آن به صورت انبوه و کرک آلود و میوه آن کاملاً پیچ و تاب خورده است.
فصل گلدهی آن خرداد تا تیر ماه و زمان رسیدن میوه آن آخر تیر ماه و شهریور ماه است.
وی خاطرنشان کرد: این گیاه متعلق به خلیج عمان بوده و تا ارتفاع 500 متر از سطح دریا دیده می شود.
از این گونه توده‌های متراکمی در استان هرمزگان و در مناطق بندر سیرک، سرخون، بندر عباس، بندر خمیر و سواحل بندر لنگه دیده می شود.
دامداران این مناطق در زمستان از سرشاخه‌ها و در تابستان از میوه آن برای تغذیه دامهایشان استفاده می کنند.
مهمترین ارزش غذایی گبر استفاده از شاخه، برگ و میوه آن و به خصوص در مناطق ساحلی استان هرمزگان به عنوان یک منبع علوفه ای در تغذیه دام هاست و سرشاخه‌های جوان، برگ‌ها و میوه‌های آن برای دامها بسیار خوش خوراک هستند.
در مطالعات انجام شده در رابطه با این گیاه مشخص شده که سالانه قریب به یک تن در هکتار شاخ و برگ قابل استفاده برای دام تولید می کند.
میزان پروتئین خام میوه گبر بالاست و از این لحاظ می توان با پروتئین خام یونجه مقایسه کرد و از طرفی میزان عصاره فاقد ازت سرشاخه و نیام گبر نیز به ترتیب 56 و 7 درصد است که در مقایسه با عصاره فاقد ازت یونجه 40 درصد بالاتر است که می توان به عنوان یک منبع انرِژی قابل استفاده باشد.
سرشاخه‌های جوان و میوه آکاسیا چتری را می توان از علوفه‌های مرغوب قلمداد کرد که از نظر مواد آلی و معدنی برای دام مناسب است.
ترکیبات شیمیایی و ضریب هضمی ماده خشک و مواد مغذی سرشاخه و میوه آکاسیا نشان دهنده این است که این مواد خوارکی می تواند در جیره غذایی دامها به عنوان مکمل پروتئین مورد استفاده قرار گیرد و همچنین به علت بالا بردن ضریب هضمی عصاره عاری از ازت آن به عنوان یک منبع خوب انرژی برای دامها محسوب می شود.
