خواص درمانی گیاه خینجوک
این گونه که خینجوک یا خنجوک نامیده می شود، از پسته های وحشی است، درخت آن تنه ای صاف و بدون انشعاب و به رنگ تقریبا سفید است. برگ ها از مجموع سه تا پنج برگچه تشکیل شده اند، میوه ها کوچک، کروی و به رنگ سبز درخشان هستند.
با خراش دادن تنه این درخت رزینی خارج می شود که به نام سقز معروف است، این ماده چسبنده، سفید، سخت و اصولا به صورت توده و یا ورقه ای با بوی نافذ و مطبوع تربانتین می باشد، سقز ماده ای جویدنی است که به صورت سنتی برای تسکین ناراحتی های معده، تهوع و استفراغ و از جمله هنگام مسافرت مصرف می شود.
ابن سینا در کتاب قانون راجع به پسته چنین گفته است :
درختی است مشهور و در بعضی جاها پیداست، گرم است و گویند از گردو گرم تر است و رطوبتی هم دارد، پسته با معده سازگار است، روغن پسته علاج درد کبد ناشی از رطوبت و غلظت می باشد. پسته از دل به هم آمدن و برگشتن معده جلوگیری است و دهانه معده را تقویت می کند. نه قبض است و نه ملین می باشد.
در مخزن الادویه راجع به پسته چنین نوشته است : فستق که به فارسی پسته گویند میوه درختی است که بهترین آن بزرگ دانه، پوست آن نازک سفید و پوست خارج آن سبز مایل به بنفش و مغز آن سبز و چرب و لذیذ باشد، مغز آن مادام که در پوست است مدتی می ماند فاسد نمی گردد ولی پوست کنده آن زود فاسد می گردد و آب لیمو حافظ فساد آن است.
طبیعت مغز آن گرم و خشک است و بعضی می گویند گرم و تر است، مقوی قوای جنسی و زیاد کننده منی است و جهت تقویت حافظه و مغز و قلب و جلوگیری از سرفه و قی مفید است، مقوی معده و دهانه آن و رفع کننده یرقان و سموم بدن است و همچنین برطرف کننده اسهال و تشنگی است.
