پیرو

پیرو  Juniperus communis    Cupressaceae  

مشخصات گیاهشناسی:

درختچه یا درختی متعلق به خانواده سرو که نواحی معتدل یا مناطق سرد در جنگل ها یا کنار رودخانه ها بطور خودرو می روید .، پوست شاخه ها قهوه ای ، تیره سرانجام خاکستری – قهوه ای ، شاخه های جوان سه وجهی . برگها سوزنی ، نوک تیز به طول 8-14 بعرض 1-2 میلیمتر در چرخه های سه تایی ، سطح فوقانی با میان سفید رنگ با لبه های سبز رنگ ، گلها کوچک و دو جنسی اند . این گلها روی ساقه دو ساله پدیدار می شوند . میوه مخروطی و به شکل سته است و وقتی کاملا برسد گوشتی می شود . در سال دوم در مرداد – شهریور میوه ها می رسند . میوه های رسیده کم وبیش کروی شکل به قطره تا 10 میلیمتر و رنگ قهوه ای تیره یا آبی کم رنگ ، مزه میوه ها شیرین و خوش خوراک با اندکی تلخی

     پراکنش :

این گونه اروپای مرکزی اسپانیا – ایتالیا- ترکیه- شمال امریکا تا آلاسکا و نیومکزیکو و ایران درمناطق مختلف

  شمال ایران و در استانهای گرگان،مازندران،گیلان،مازندران،ارسباران،.......

• نیازهای اکولوژیک:

رویش درخت پیرو در خاکهای سبک ( لوم شنی ) و حاوی ترکیبات فراوان کلسیم بهتر انجام می شود

• تکثیر :

•این گونه از طریق بذر تکثیرمی یابد . فصل پاییزیا بهار بذرها را در خزانه در هوای آزاد می کارند. پس ازآبیاری منظم و همچنین افزودن مواد غذایی مورد نیاز گیاهی به خاک ، نها لها پس از 2 تا 3 سال آماده انتقال به زمین مورد نظر می شود. نها لها را می توان اواسط پاییز یا اوایل بهار در ردیف های به فاصله 100تا 150  سانتیمتربه زمین دایمی منتقل نمود. فاصله هر گیاه در طول ردیف 50 تا 60 سانتیمتر مناسب است.

• قسمت های مورد استفاده:

از میوه و ساقه های جوان

• برداشت محصول:

•گیاهان از سال دوم رویش (سال دوم پس از انتقال به زمین دایم) میوه تولید می کنند. زمان مناسب برای برداشت میوه بین شهریور تا آبان است.

•جمع آوری میوه بدین طریق است که پس از قرار دادن پارچه در زیر آن با تکان دادن جمع آوری میکنند .از قطعات ساقه های این گیاه به عنوان ادویه و طعم دهنده مواد غذایی استفاده می شوند . زمان مناسب برای جمع آوری آنها ، اوایل بهار است .

 پس از برداشت ، آنها را در فضای آزاد خشک و سپس خرد می کنند . نسبت میوه های تازه به خشک 5/1 تا 2 به 1 می باشد . میوه این گونه دارای اسانس است که باعث بوی خاصی می شود . اسانس به روش تقطیر آب یا بخار استخراج می شود . مقدار اسانس مختلف بین 2% تا 4/3 درصد می باشند . میوه گیاهانی که در مناطق گرم می رویند ، در مقایسه با گیاهان مناطق سردسیر از اسانس بیشتری برخوردار است . میوه های رسیده دارای 3% مواد قندی ، 9% مواد موسیلاژی ، اسید جونیپریک ، جونیپرین و و بندرت حاوی فلاون گیکوزید می باشد .   

 خواص درمانی:

میوه این درخچه اثر مقوی، معرق، تصفیه کننده خون، رفع نزله، نیرو دهنده ، قاعده آور و مخصوصاً مدر دارد. مصرف مقادیر زیاد آن، مجاری ادرار و تحریک نموده موجب پیدایش خون در ادرار می شود.

  اسانس آن دارای اثر مخدر و خواب آور است.

مصرف کم آن اثر مقوی معده دارد و موجب زیاد شدن اشتها و سهولت هضم می شود. و بعلاوه نفخ را کم می کند مصرف مقادیر زیادتر آن، ترشح عرق و ادرار را زیاد می کند و به ادرار بوی بنفشه می دهد.

مضرات:

مصرف میوه و فرآورده های این درختچه، در مواردی که التهاب در کلیه و محاری ادرار موجود باشد باید منع گردد.