چوب چینی
نام علمی : Smilax excelsa
* نام‌های دیگر آن: چوب چینی، عُشبه، عشبه مغربیه، عشبة النار، عشبه چینی، ریشه سالسپاری، چوب چینی بری، چوب چینی هندی، جنگلی عشبه، شنگیله، تمیس، کامپوره، کُلکادانه، سِکلیم، لَم، بلاش، تِلی، کُفُلِه بور، بالیکا، شات دانه، اسکین، ریشه چینی، چوب چینی، رادیکس کنیا و اسمیلاکس کنیا میباشد
پراکنش جغرافیایی:سواحل دریای خزر -مازندران-گلستان- امل -گیلان- لاهیجان -کردستان -زنجان
اندام مورد مصرف : ریشه -اندام هوایی-گل .
موارد مورد مصرف:
درد کمر - مفاصل - دنداندرد - ترک تریاک - نقرس - خنازیر - رماتیسم - تصلب شرائین - ضد سرطان - زیبایی رخسار - مدر - عرق آور - سیاتیک - اوره خون - سردردهای مزمن - حواس پرتی - قند - سرفه - آبله - سودا - بلغم - جذام - درمان کندذهنی - سفلیس - خون غلیظ - گری و...
1. طبع آن خیلی گرم وخیلی خشک و ریشه تازه آن گرم و تر است.
2. . روش تهیه چوب چینی: گرم مزاجان باید بالای چهل سال باشند سردمزاجان از 30 سال بیشتر و جوانان از خوردن این دارو استفاده کنند و بهترین زمان استفاده این گیاه در فصلی باشد که هوا معتدل یا سرد باشد اواخر زمستان یا اواخر پاییز و معده باید سبک باشد.
3. در زمانی که می‌خواهند چوب چینی استفاده کنند باید یک هفته قبل از شروع و چهل روز پس از پایان خوردن چوب چینی که مجموعاً 87 روز میشود از خوردن ترشی‌ها و لبنیات شیر و ماست و پنیر و بقولات و حبوباتی که نفاخ هستند و میوه‌های تازه و خام و نفاخ و فعالیت جنسی و فعالیت‌های خسته‌کننده بدنی مانند دویدن و زیاد راه رفتن خودداری کنند و نباید زیاد بیدار بمانند و عصبانی شوند و همچنین از خوردن آب سرد و آب گرم خودداری شود آب نیم گرم خورده‌شود اگر این مسائل رعایت نشود عمل دارو منفی خواهد بود.
4. برای درمان دردهای مفاصل (درد کمر و پشت) از دمکرده و مالیدن روغن آن می‌توان استفاده کرد.
نام علمی :ANTHEMIS TINCTORIA
نام فارسی :بابونه ی زرد ،بابونه ی رنگ ،ستاره سفید ،
مشخصات گیاه شناسی :گیاهی چند ساله با کرک های فشرده و ساقه منسعب به طول 20تا 60سانتی متر وبا برگ های شانه بخش ،واژ سر نیزه ای تا واژ تخم مرغی است. گل های زبانه ای گیاه بابونه،به رنگ زرد یا سفید بوده ومیوه آن فندقه می باشد.
پراکنش جغرافیایی :گلستان، مازندران،گیلان ، آذربایجان ،اردبیل ،زنجان، قزوین،تهران ،کردستان
اندام مورد مصرف :بذر ، گل
خواص دارویی :بابونه ، مقوی معده و التیام دهنده زخم های ان است واز ان در طب عوام استفاده میگردد.
اسانس گل بابونه ،ضد عفونی کننده بوده وخوردن آن موجب زیاد شدن گویچه های سفید خون است .دمکرده گل های آن ، التهاب معده رااز بین برده و زخم ها را التیام می بخشد.
برگ های آن غذا را لطیف وزود هضم میکند، همچنین مقوی دماغ و اعصاب وضد سم میباشد عرق وشیر را زیاد میکند ،
باد شکن بوده ومحلل ورمها میباشد. تنگی نفس و یرقان را درمان میکند برای درد سینه وگلو مفید است. کیسه صفرا را باز کرده ورم بیضه را درمان میکند. اثر ان در خرد کردن سنگ مثانه و دفع عفونت راکه در اثر سرما بروز کرده باشد،
معالجه میکند.
چکاندن این روغن در گوش ،درد آن ساکت میکند.
از گل های آن برای رنگ کردن موی سر استفاده میشود .
